Z głębokim smutkiem informujemy, że w dniu 1 czerwca 2025 r., w wieku 91 lat zmarł wieloletni pracownik naukowy Instytutu Historii, Pani Profesor Barbara Szabat.
Pani Profesor należała do grona uczonych-współorganizatorów szkolnictwa wyższego w Kielcach. Po ukończeniu studiów historycznych studia z zakresu historii na Odeskim Uniwersytecie Państwowym im. Ilji Miecznikowa, w latach sześćdziesiątych XX w. pracowała jako nauczyciel w Studium Nauczycielskim; pełniąc tam funkcję wicedyrektora. Od roku 1971 związała swoją karierę z Wyższą Szkołą Nauczycielską (w ciągu kolejnych czterech dekad przekształconej kolejno w: Wyższą Szkołę Pedagogiczną, Akademię Świętokrzyską i Uniwersytet Jana Kochanowskiego). W tym okresie Pani Profesor pełniła różne funkcje dydaktyczne (starszego asystenta, starszego wykładowcy, adiunkta i profesora nadzwyczajnego) oraz organizacyjne (trzykrotnie była wicedyrektorem Instytutu Historii: 1979–1980, 1981–1984 i 1994–1999; w latach 1980–1981 prodziekan Wydziału Humanistycznego).
Równocześnie realizowała swoją pasję naukową; w 1979 r. doktoryzując się w ówczesnej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie (obecnie Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej) a w 1995 r. uzyskując stopień naukowy doktora habilitowanego na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (na podstawie rozprawy Walka o szkołę polską w okresie rewolucji 1905–1907 r. w guberni kieleckiej).
Zainteresowania naukowe Pani Profesor obejmowały historię polityczną Polski na przełomie XIX i XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem historii szkolnictwa, oświaty i wychowania. Podejmowała także problematyką walk narodowowyzwoleńczych w zaborze rosyjskim oraz życia kulturalnego na ziemiach polskich na przełomie XIX i XX wieku. Opublikowała cztery monografie, siedem wydawnictw źródłowych oraz kilkadziesiąt rozpraw, artykułów i recenzji.
Za wybitne osiągnięcia na polu naukowym i dydaktycznym była odznaczona Złotym, Srebrnym i Brązowym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej. W 2011 r. otrzymała prestiżową Nagrodę Miasta Kielce.
Pani Profesor pozostanie w pamięci licznego grona swych wychowanków, jako nie tylko wspaniały pedagog i ceniony uczony, ale przede wszystkim człowiek niezwykle sympatyczny, otwarty na innych wykładowca, traktujący po partnersku swych magistrantów i doktorantów.
